Потоа нашите погледи распознаваа билјардски стапови, саксии со свенати фикуси, врзопи стари весници, расипани детски играчки, извиткани и скоравени чевли, празни шишиња од алкохолни пијалоци, расипани ноќни ламби со згмечени абажури, фотографии врамени во рамки од кои се лупеше бојата и на кои нечистото стакло беше скршено.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 26-28“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сѐ се случуваше внатре во стаклен тег за хартија, но површината на стаклото беше куполата на небото, а во куполата сѐ беше облеано од јасна мека светлина низ која погледот допираше до бескрајни далечини.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)