Не толку поради нејзината опсесија со вируси и зарази,     туку заради тоа што по толку време таа не ми веруваше. Бев чист. До сржта чист.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  “Но Бреда, реков допирајќи ја за да ја смирам и патем милувајќи     ги нејзините меки, со пластика пресвлечени гради.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Бев човек со умерени навики и со добро здравје, ги менував долните алишта и     чорапите секојдневно - некогаш и два пати дневно - и работев во канцеларија со     чисти, јасни, недвосмислени бројки, управувајќи со еден ланец од продавници     за чевли на мојот татко (и тој самиот умре чист, од срцев удар, во седумдесет и     петата година).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)