срамота (имн.) - е (гл.)

Ама пусти зет е, срамота е да брза тој. Ќе речат: не му се чека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Срамота е и греота, толку бакшиш ти донесе, та утре да боледува човекот — почна да ја „кандисува“ Трајко Митра, која одвај чекаше ова да го слушне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Наши луѓе се сете тиа. Ако а грешиле сега, белки ќе а погодат утре, шо е тоа лав непомагање — се искажа за сите Ќосото како најблизок „четник“ на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога веќе се најдоме тука греота и срамота е да и оставиме, макар тие да си го бараа сето воа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А башка, директорка си и на таа плата срамота е!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Срамота е! - му шепоти Малинка и гледа дали чичкото ги слуша.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
— Срамота е да плачеш, вели Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
КУМОТ: Е, ние сме помлади, срамота е со толку да ја предадеме калата.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кај сила – нема правина! – Да се лажеме срамота е бегу – проговорија во еден глас попот и кефалијата – сто илјади аспри не само нашето село, ами цело Мариово сермија нема, не готови пари. Ами дајте мувлет?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Срамота е да лажеме.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Зошто да ми е срам? Срамота е да лажеш, а не да ја кажуваш вистината.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
25. ГРЕОТА Е ДА ЛАЖЕШ, СРАМОТА Е ДА СЕ ЛАЖЕШ - таков грешник и бесрамник бидува артистот кога ќе игра ролја на некој гасподин важен кому што на овој свет сѐ му е и јасно и чисто...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Па ќе ти даде бонбонче, а можеби и чоколадо. - А, не! - ѓаволесто вели Билјана. - Срамота е!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Срамота е! - му шепоти Малинка и гледа дали чичкото ги слуша.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А немав мака ни со млекото, ни со одбивањето. Срамота е да се плачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ништо не макнуваме. Срамота е жена да лакоми.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)