Сите    телевизии фураат идентична шема, сите весници исто (па го има ли тоа негде, два    кретена со, до скоро, потполно исти текстови - од кои зрачат бескрајно мрзоволие и    тапост - во ист ден 40 години да се појавуваат ко тотална навреда за било кое чувство    за плурализам и две страни на било каков аспект!?), сите културни списанија се исти,    државата е исто што и невладините организации, фондациите личат на министерства,    ко да сме чувари на најсветата ебена вистина во историјата на човештвото, толку    проклето оркестрирано сѐ изгледа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)