Не помина многу време, повторно го виде сплаварот во сонот низ превезот од густа тестеста магла.
               
             
           
            
            
              „Последната алка“
               од Стојан Арсиќ 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Вистинската                                                                 привлечност     на   игрите                                                                 со зборови, според Жан                                                                 Пол, е „зачуденоста над                                                                 случајот што се движи                                     Fabrizio Clerici-Римски сон                                                                 низ светот играјќи се со звуците и деловите на светот“, и „слободата на духот што сјае од нив, и во состојба е погледот од нештата да ги сврти кон нивните знаци“.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А цел живот ги шетав своите соништа  низ времето. *** 
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Цел живот ги гледаш своите другари, соседи, пријатели,  исправени и горди,  како шетаат со своите соништа низ времето  и туку одеднаш ќе забележиш,  тие спокојни и чесни луѓе  како клапнале, се подвиткале,  се смалиле...
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)