Како, во тоа не повремено трускање ами постојано тресење, сме клумнале во сон без дно токму тогаш а не порано или подоцна, не знае ни Предо; кој ја искористил шансата да шмугне низ Битола како стаорец низ сирење.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Се браниме од секакви чинки  Се браниме од лоши соништа  И од лоши толкувачи се браниме  А еве сега нѐ учат да се браниме и кога никој не нѐ напаѓа  И којзнае дали ќе се одбраниме  Ако Господ не нѐ варди и одбрани  Првин од нашите сопствени лажни сонувачи  И препродавачи на измислени соништа  Кои не знаат дури и да танцуваат со соништата  Без да им го повредат ’рбетникот од прекумерно стискање
               
             
           
            
            
              „Сонот на коалата“
               од Ристо Лазаров 
              (2009)