Последица на транзитивноста во поезијата се демотивацијата и произволноста на звуковната подлога на јазикот;  - поезијата е акустична супстанца, уметност на фонацијата;  - поетскиот јазик стои вон противречноста: вистина – не – вистина;  - поетскиот текст со своите поетски фигури претставува елемент на изненадување, што ја зголемува непредвидливоста а тоа доведува до пораст на ентропијата;  - одредени поетски содржини бараат одредени метрички типови;  - неискажливо во поезијата не постои во чиста состојба;  - поетскиот јазик не го карактеризира синонимијата.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)