ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ме гледаше во широко отворените очи со белки избраздени од стрнки на несоница.

Ти офна од болка што ти е слатка затоа што доаѓа од мене.

Можеби е така, како што меѓу животот и смртта има само едно влакно.

Сега сфаќам дека ако навистина не сме блиски еден со друг, тогаш сигурно не сме далеку еден од друг.

„Да, сакаше да ми кажеш дека меѓу животот и смртта има само едно влакно, како ова од мустаќите (и ми скубна влакно од левиот мустак) или како она под мадињата (и ме удри со коленото меѓу ципите).

Офнав и се склопчив на креветот.“

Ја отвораш устата со претсмртен грч и јас, познавајќи те добро, читајќи ти го погледот, чувствувајќи ти го срцето, разбрав дека сакаш да ми кажеш оти меѓу животот и смртта има само едно влакно.”

Да, така се офка кога конечно ќе се сфати вистината дека меѓу животот и смртта има само едно влакно.

Трагичното се состои во прилогот што го пружаме лично и свесно кон несреќата, наша и на другите особено љубените Господине, но смртта има своја предисторија и може да се посматра во развој: рано во детството се огласува во лажните утехи за починот на блиските во ветувањето дека се отсутни само привремено и дека ќе се вратат - тогаш зборот враќање ги почнува своите преобразби - во криењето, небаре од урок на ожолтениот портрет на покојникот оти и памтењето е враќање безгласно како самрак;