Кажи: нема спас од јазикот
   зад секој знак се изплазува
   со својата двосмисленост
   - жива песок во којашто
   (се) гине
   со пред-у-мисла
   а ние, овоземни, талкаме
   по некоја обоготворена смисла
   правиме пазар напразно
   играме комар
   без ќар:
   самото правење има своја поетика
   - ја насетуваме, не ја именуваме;
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)