Како главен извор за зголемувањето на бројот на националните сепаратисти ќе служи зголемувањето на конкуренцијата помеѓу бугарската и српската пропаганда во Македонија и бројот на лицата незадоволни од тие пропаганди.
               
             
           
            
            
              „За македонцките работи“
               од Крсте Петков Мисирков 
              (1903)