Секогаш наслутена во водите и мракот  ти гриво блага гриво груба  нерамнодушно смела  секогаш жилаво месо на земјата и ноќта  гриво остра сабјо немирна на виделото  по сребрената врвица на просторот  како зрак и како светкавица
               
             
           
            
            
              „Дождови“
               од Матеја Матевски 
              (1956)