Уште повеќе, формалните елементи на говорот и самите се изградени на невообичаен начин и се чини дека овие формални настраности, барем во извесна           мерка се јазичен одраз на алтернативното устројство на неговото искуство, со пукнатини           онаму кадешто ние без проверка претпоставуваме дека владее кохерентност и со           заедничко струење на елементи коишто ние ги држиме строго разделени.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)