Стариот материјализам со својот чисто емпирички метод никојпат не можеше да го види нивното единство, нивниот премин една во друга, па затоа неговото познавање на објективниот свет и на општеството беше ограничено, неполно, мртво.
               
             
           
            
            
              „Значењето на Хегеловата филозофија“
               од Кочо Рацин 
              (1939)