Таму е темно и попелишта само од пресушени мориња  Небото распнато на крст се ниша  И глас од подземјето вие:  - Лош знак е душата себе си кога се моли,  И кога човекот остане само со сенката бледа,  Зашто тебе во ова соѕвездие те нема – а те гледам,  Некаде си – но, каде си,  Андромеда?
               
             
           
            
            
              „Камена“
               од Анте Поповски 
              (1972)