Споменатите американски автори           се служат со класичната психоаналитичка терминологија - его, супер-его и ид, за која           сметам дека поставува непотребни препреки за разбирање на случајот; описот на           пациентката изгледаше како токму нејзе својствен начин на гледање на себе, не како           наметнат или сугериран.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)