Кога веќе убаво  се распознаваше птицата  - таа ги рашири крилјата, запавта,  се подисправи, откликна  и полето заедно со каменот:  мал остров пловеше по небото  - птицата сонуваше да ја превозмогне смртта  - каменот копнееше да го допре  својот ѕвезден корен...
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)