озон (имн.) - кој (зам.)

Го гледаше одразот на куќата и крошната од јаболкницата во водата, небото со облаците и тонеше со погледот надолу и замислено дишеше од свежиот воздух исполнет со озон кој му се лепеше по непцата од устата како лут алкохол и се закрепнуваше од ноќешната непроспаност.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)