Каде пред оваа маса пред овој памучен  хоризонт без линии  пред ова темно месо на земјата и ноќта  измешано длабоко место и густо наеднаш  поплава на очите и на просторите смрт  Каде о каде ти јас ти море шумно и бескрајно  ти монотоно  поле хоризонтално уморено  желно за исправено ветровито разведрување  Каде о каде  ти тесто густо на дождот и земјата  човеку јас  камену во рацете и во очите кал
               
             
           
            
            
              „Дождови“
               од Матеја Матевски 
              (1956)