Во нив отсекогаш сѐ што е родено  е живо и затоа нема и што да се  откопа: луѓето таму во крвта си ги  носат предците  па затоа и не веруваат во одминливоста,  самите себеси си се и предци и потомци:  нанижани во долги низи црвени африкати,  огнот во нивните колиби ги ништел  сите нивни платони и исуси, бетовени и целани,  па точно затоа тие  и сѐ му доверуваа на зборот:  сите нивни пориви и тајни -  зборот ги префрлал преку вековите.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)