Разработувајќи ги овие идеи Кауфман и неговите соработници предложиле теорија според    која организмите го менуваат интензитетот на меѓусебното заемодејство во насока на    постигнување на границата меѓу редот и нередот со што ја максимираат својата просечна    прилагоденост.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)