Без борбата ни надеж ќе немавме дека некогаш ќе ни биде подобро.
               
             
           
            
            
              „Крстот камбаната знамето“
               од Мето Јовановски 
              (1990)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И од таа темна гора  песни наши, ора  ќе се вијат, ќе се веат,  надежта ќе сеат.  ***
               
             
           
            
            
              „Песни“
               од Коле Неделковски 
              (1941)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но знам дека копнежот и надежта ќе ме донесат до тебе.
               
             
           
            
            
              „Жонглирање со животот во слободен пад“
               од Сара Трајковска 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не можеме да го прелажеме срцето, таму е љубовта.
               
             
           
            
            
              „Жонглирање со животот во слободен пад“
               од Сара Трајковска 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес  им пееше на своите војници;  со неа просторите ќе ги заробам во време  и како граница меѓу столетијата  ќе ја оставам својата надеж  во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи;  со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам  во ѕвездите; необјаснивите знаци  на луњите и на пустошот, низ надежта  ќе ги пресоздадам во тајнопис  кој како жесток призив:  мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви  а татковината во мртвите  ќе чита свое спасоносно писмо.  ***
               
             
           
            
            
              „Ненасловена“
               од Анте Поповски 
              (1988)