Од каде ни се сили     во тој згустен час     да кажеме добро, еве, јас сум јас     и колку сум моќен и колку сум беден     не зависи толку од оваа делта и од тој нејзин јаз     во одскок на целта вечерниот ветер почесто ме лови     во своите мрежи и вратот ми се ежи     од трепети нови на мене близок глас     што ги чули за нежност ушите     од сите струни во шумолот на душите     ја зедов оваа за најтенка     и можеби за спас.                                                        Margina #32-33 [1996] | okno.mk                                           137 
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И ќе ни се види     дека просто мора     брзо да се сторат сите важни дела     од тука па до целта     ниедна стапица не е трајна и никоја граница крајна     и ниедна делта на која изборот не ни е познат     и по кој пат да тргнеме пред да се отворат     и пред да нѐ стеснат оние прашања во намера чесна     кога сме на проба за некој можен престап.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Оваа моќ ја делиме, оваа моќ нѐ дели     со стиснати заби и распнати стрели     пристигаме со желба, одлучни и смели     да си ги маѓепсаме ушите     да си ги стоплиме душите     на некој за нас запален оган     гори преполн миг, незаборавен и богат     кога сме се дале и кога невозможен     се чини секој иден пораз. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 136
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)