Овој модел воспоставува систем на моќ во кој:                      •           изворот на моќ е невидлив за оној којшто        таа моќ најсилно ја доживува,                      •           индивидуите се изолирани во своите        искуства на потчинување,                      •           индивидуите се субјекти на “посматрање”,                      •           за индивидуите е невозможно да        определат кога се изложени на надгледување и испитување        а кога не се, и според тоа тие мораат да претпостават дека        секогаш се надгледувани,                      •           индивидуите се поттикнувани постојано        да се вреднуваат себеси, да се контролираат себеси и да        работат на своите тела и души за да ги направат послушни,                      •           моќта е автономна сѐ додека тие кои        учествуваат во потчинувањето на другите, следствено, се        “инструменти” на моќта.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 4-5“
              
              (1994)