Тоа се значи портретската ролна (со Нико и музика од           Велвет Андерграунд), потоа ритуалната ролна (соблекувањето и монологот на Ерик Емерсон),           театарската ролна (Мари Менкен и Џерард Маланга) како и инцидентот кој овде се појавува во           својата најразвиена форма: ролната со Ондин веројатно ја содржи најимпресивната секвенца           која Ворхол некогаш ја снимил.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Правејќи три до пет часа готов материјал неделно во времето на врвот на својата опседнатост           со филмот, Ворхол веројатно потсвесно посакувал вака спектакуларен момент.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)