куќа (имн.) - што (зам.)

- Сепак, сепак... Куќата што вознемирува умее да претскажува, - тивко реков.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Збунето реков: - Не знам во кој дел на светот се наоѓа рудникот на Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Всушност бараката ја користи бај Никола, татко му на Евтим, кој е и чувар и надзорник на куќата што се прави за Оче.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И јас, што од зафатеност, што од слабост спрема него, што од радост дека ќе се направи нешто во тоа место, кај таа куќа што ја сакав, не кренав врева. Грешев, ама ексик парите!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Куќата што ја изнајмивме беше двокрилна со долга авлија и со големи истурени чардаци, од кои убаво се гледаше Езерото и реката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но едно утро сѐ се разјасни, кога почнаа да влегуваат пописните комисии во куќите што имаа кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Селаните не уриваат куќа што сами ја ѕидале, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е арно не се како нас, ами од кај ме познаваат мало големо во куќава шо се?“
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)