Тие           културни парталчиња и крпеници мораат меѓусебно да си одговараат, тие мораат да           раскажуваат некоја приказна и да изведуваат некој наратив кој оддава смисла, кој е           веродостоен и кохерентен, и кој ги придвижува луѓето до онаа точка кога тие се спремни           да ги жртвуваат своите животи за него.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)