крај (имн.) - нема (гл.)

Целата таа ноќ не заспа. Само што ќе го навалеше дремка, едни те исти мисли дека згреши што се обложи, дека згреши што го спомена стрика Анѓела, дека којзнае што ќе излезе сега од сето тоа, дека кога ќе дознаат за тоа Максим и Костадин Дамчески крај нема да му има на срамењето, го штрекнуваа и го седнуваа во постелата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но на крајот нема да има никаква потреба дури ни од тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Крај нема! Одговори Трајан замислено и ја остави мистријата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А крај нема. Само нови и нови почетоци секој ден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Во овој крај нема арамии. - Има царски заптии.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе патуваме по ден, му се спротивил старецот на згрбавениот Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Трет предзнак Во дивина едноставна, а така совршена, се загубивме, изморени веќе, ова патешествие крај нема.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Маслините во канти по патот, олеандри, крај морето етер со задсмртен пој се надига чекан над птицата- вампир никогаш, Солун, никогаш твој во срцето кол, на земјата патник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 130
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На шарени низи ноќе го бесат портокалот со дневен сјај на таинствен обред искубани птици никогаш мој до крај немаме крилца, немаме песна од разбеснет ветер крици во бескрај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ПОД ОДСЈАЈ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бегам и слушам: не правете ја голема, не газете си на родата, високо небо крај нема, за него е малку и да го убиеш и така.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)