Но исто така е јасно и тоа дека таткото и неговото трамвајско    друштво ја оплакуваат загубата на нешто што никогаш не поседувале - самосвеста на една    граѓанска индивидуалност која слободно се реализира на интимен, социјален и политички    план и која во својата сопствена урбаност е единствената вистинска спротивност на    провинцијалниот балкански примитивизам прикажан низ Херцеговецот од вицот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)