Познато ми е, податоков сум го нашол во една книга: електромагнетните бранови од вселенската бескрајност патуваат кон нас приближно 300 000 километри во секунда.
               
             
           
            
            
              „Пупи Паф во Шумшул град“
               од Славко Јаневски 
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Авторот не наведува колкава количина железо и олово во исто време и на истиот простор чија површина изнесува 5 километри во должина и 2 километри во ширина ( 5х2= 10 квадратни километри) фрлија минофрлачите, тенковите, артилеријата и пешадијата.
               
             
           
            
            
              „На пат со времето“
               од Петре Наковски 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И додека родителите спиеја не знаејќи што се случува, и додека куќата спиеше, со сите свои автоматски пекачи и прислужници, и роботските чистачи во своите електронски сништа, јас бев загледан во блескавите зрнца на метеорскиот прав, кометината опашка, и органското тло на далечниот Јупитер, сјајни како и самите светови што ме влечеа на илјадници километри во вселената, со страотно забрзување.
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)