Гледај, зора е, ми рече пред да појдам на воз.
               
             
           
            
            
              „Две Марии“
               од Славко Јаневски 
              (1956)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Зора е пред изгрев на сонцето. Петли пеат.
               
             
           
            
            
              „Антица“
               од Ристо Крле 
              (1940)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Господин капетане. Зора е. За човек во униформа доволно е толку спиење.“
               
             
           
            
            
              „Две Марии“
               од Славко Јаневски 
              (1956)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И видов дојките нејзини кои светлината небеска  како ѝ се поткреваа  и чув Бог како ѝ довикна:  Марија, веќе зора е... Така ми исчезна во сонот  Во птица престорена.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)