Така во просветителството прв пат со помош на методична обдукција добиваме достапност до информацијата, а           таа постапка се продолжува и степенува сѐ до денес, кога обдукциската информација станува и естетска,           кога внатрешноста на желудникот може да функционира како естетска слика затоа што рефлектира некоја друга физикалност, некоја друга реалност, други линии и црти, а исто така пружа и специфична           естетска угода што најлесно можеме да ја наречеме угода на интеракција, односно задоволство поради           тоа што сме присутни на далечина.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)