На пример, кога една комерцијална организација отвора нова гранка во некој друг град, таа    праќа таму свои луѓе за да го одржат континуитетот, во однос на неформалните како и на    формалните правила и рутини, кои на тој начин се реплицираат и организацијата го “раѓа”    својот потомок. (...)        Така, во согласност со двете линии на моето излагање - само-организацијата на    експресивните знаци и еволуцијата на институциите преку рутини и репликација на правилата,    може да се изведе заклучокот дека нашите домови им се слични на териториите на птиците -    многу повеќе отколку во метафорична смисла.        (...) Она што може да се заклучи на крајот, е дека еден ист процес (или поточно различни    процеси во кои е вградена иста апстрактна машина) е тој што резултира во ентитети    толку различни како што се човечките хиерархии, телата на животинските видови, дури и    карпите - сите тие се структури во кои се обединети хомогени елементи.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)