ден (имн.) - мора (гл.)

Еден ден морало да се каже, да излезе. Било: бог да те чува од потаен жар.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од овие моќни бедра еден ден мора да произлезе раса на свесни суштества.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Овие денови морам да одам. Дома немаме ни зрнце солца.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Се мачеше да го сметне од себе сето време додека продолжуваше да се мие со снегот пред вратата; се мачеше да го истрие од своето лице неговиот млак допир додека притискаше со белата грутка по слепоочниците и по густо обраснатата брада, а кога не успеа, во него остана знаењето дека вчерашниот ден мораше да ги остави по себе сите свои трагови и дека тој ќе мора нив уште долго да ги носи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој ден мора да дојде. Човекот не може да продолжи да старее бесконечно.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Следните десет дена морав да ги поминам во кревет и така го прославив својот 40 роденден.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)