двор (имн.) - белее (гл.)

Секое живинче што во зимата се обидело да си пробие пат низ снегот: куче, маче, кокошка - се заробило и пцовисало.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По дворовите белееја оглодени коски од добитокот што се колеше за да се презими зимата и да се зачува душата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)