На масата немаше ништо, никаков остаток од појадок или филџан од испиен чај, масата беше без ронка или дамка по излитената мушама, дури и без грлестата вазничка со некое од нејзиното ситно цвеќе во дворот.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Од мртвата овца и од кучето, освен крвавите дамки по снегот, не беше останало ништо.
               
             
           
            
            
              „Бојан“
               од Глигор Поповски 
              (1973)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Беше малку повисок од мене, со неисчешлана црвеникава коса и со многубројни ситни дамки по лицето.
               
             
           
            
            
              „Јас - момчето молња“
               од Јагода Михајловска Георгиева 
              (1989)