глава (имн.) - има (гл.)

Се избричи ли? Девојчето (Се фаќа за шлицот): Сакаш да провериш?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики (Ја граба за рака): О не, не. Ти верувам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики е облечен во црвен фустан, носи чевли со високи штикли, а на главата има ставено сина перика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Јас не можам да прекршувам наредби”, рече Беренц не криејќи ја изненадата од директноста на митрополитот. Владиката не го ни почувствува кафето кое гледаше што побргу да го испие и да замине, зашто во главата имаше уште еден план.  Вечерта владиката отиде дома кај градоначалникот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„*Ако не успееме, јас ќе ги следам тие кутри луѓе, каде и да решиле да ги носат.*“  Карер помолча.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На главата имаше две деформации создадени да ги сместат сензорските единици.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И на главата има плетена волнена капа која му го поклопува челото до самите веѓи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само што место глава имаше капа, недефинирана меѓу војничка и милициска, која, пак, се отвораше како капак и ја покажуваше зјапнатата јама на празниот череп.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На глава имаше шарена шамија, лицето и беше бледо и добродушно, а очите исполнети со болка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во својата глава имаше изградено безброј романтични варијанти, но ништо, ама баш ништо не испадна од тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше назначен со голема брзина и во главата имаше некоја особена направа, заради што беше наречен “Органа”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Брудасти, Дементиј Варламович.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Понекогаш ми се чини дека во главата имам монтажна маса.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На главата имаше калпак од рибји личунки.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Некој се крие на дрвово.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Чесно потврдуваме- ја кажувам вистината.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На главите имаа метални кациги со рогови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сега Водомар со калпак од личунки на глава имаше збор.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Шандор на главата има паларија со извиткан обод на кој не му се знае предна и задна страна; под раштрканите мустаќи му се гледа малечкото луле провиснато на крајот од устата; мевот му е испакнат и напиња на елекот што го стега; на елекот му се гледа синџирче од часовник што му завршува во џепчето каде што му е ставен палецот од едната рака; погледот му е сериозен, па дури и малку свечен од важноста што ја придава на сликањето, на чинот со кој ќе се овековечи градењето на куќата, на која е завршен првиот кат, а започнува вториот со оставени отвори за врати и прозорци.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На скелето од куќата што се гради стои Богдан со мистријата и фанглата в раце; од едната страна е газдата на куќата Шандор; од другата страна жена му Стела; Богдан на главата има капа од весник истркана со вар; малку е поднасмевнат како првпат да се слика или како да има поттргнато малку повеќе пијалак од шишето што му ѕирка од џебот; насмевната е и Стела чиј фустан и престилка се испрскани со малтер; на главата има шамија, но бујната коса ѝ стрчи од страна; лицето ѝ е машкесто, јадро, со изразити црти;
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во главата имаше само шест мисли: болката во стомакот, парче леб, крв и врескање, О'Брајан, Џулија, жилетот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше зима и јас бев убаво облечена во тегет палто, на главата имав беретка, шал, бели длабоки чевли и бели завратки.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На главата имав шамија која беше сета водена од плачење па си помислив – маќеа си е маќеа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На главата имаше капа од јагнешка кожа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
На главата имаше голема бела чалма, очите убави помалку заматени и страшни, а брадата му ги покриваше градите дополу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На главата има каскет.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
СИМОН: Шест месеци пол година пет прсти рака има четири боски крава има три нозе пирустија две очи глава има еден ми е билбилот што рано рани мај месец. (Пауза.) Мајчице моја. (Пауза. Влегува Мими со Стево.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИМОН: (Пее) Шест месеци пол година, пет прсти рака има четири боски крава има три нозе пирустија две очи глава има еден ми е билбилот што рано рани мај месец.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ја пуштив да влезе додека стоев отсликан во неколку перспективи низ сјајните огледала сред огромниот тоалет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетка Марија не изгледаше ниту толку средено ниту пак отмено како тетка Олга - дури ни престилката не ја имаше извадено (како што забележа тетка Олга и подоцна му кажа на тетин ми), а околу главата имаше завиткана темна шамија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Само мртвата глава има конечен изглед: свртена е во своето вистинско лице.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)