врева (имн.) - кој (зам.)

Го замислуваше нивниот говор, ги замислуваше нивните намери, во ова најново време на идеолошката врева која ја задушуваше природната, внатрешната, тишина на луѓето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И мислев, или навистина слушав бувтеж на камен во вода, и некоја врева која се зголемуваше и папсуваше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)