Лоренс и Хенри Милер, тогаш го имавме    “пансексуализмот” на Аретино и Марино.       (...) Изворниот порив на маниристите - светот да се опфати со слики кои додуша ги    доживуваме неповразани, но можеме да ги сублимираме во хиероглифски амблеми, по    1920-та доби силен поттик - делото на Фројд.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Фројд, кој како и Фичино, на граѓанската    Европа ѝ ги даде обновени прастарите ориентални мудрости неретко, се разбира,    во сосема рационализирана форма, како некаков ориентален волшебник барем    привремено ги разорува градовите во облаците на доцнаграѓанскиот идеализам.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)