Страдањата на нашиот народ под османска власт веќе биле “нормална“ појава и за нив повеќе се пишувало воопштено отколку конкретно.
               
             
           
            
            
              „Солунските атентати 1903“
               од Крсте Битоски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А за неа, за забраната, од власта веќе се шушкаше.
               
             
           
            
            
              „Времето на козите“
               од Луан Старова 
              (1993)