ветриште (имн.) - во (предл.)

И нели свиреа ветришта во неговата празна уста?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Мансардата тонеше во морињата од ветришта во долгите денови без сонце и ја зачкрипуваше секоја своја коска, ги растресуваше старите правливи напласти од своите греди, подвиените столбови и дрвената граѓа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)