ја (зам.) - стави (гл.)

- Јас ќе ти ја ставам, - ми вели жената и ми ја стави под долната вилица и нагоре под образите над темето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Жената ми ја ставила дланката на брадата, свеска ми ме држи за нога над колено, брат ми како самсур виси над нив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Уште вратоврската треба да ја ставам. Црна.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Доне ја стави капата на глава, тргна и Гоце му порача: - Поздрав на сите!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
_______ 24) уќумат - власт 25) Се мисли на подготовките на востанието во Ерменија и Кипар 26) Се мисли на клучот со кој можат да се прочитаат шифрирани тајни писма од кои Организацијата се служела во преписката
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој би бил во состојба да изваја глава, најубава што е можно, за таа глава да го обожува, а потоа, ако затреба, да ја стави под нож.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пере се помести на столицата, ја зеде чашата ракија, сѐ уште така полна како кога му ја ставив, ја заврти меѓу прстите, и пак ја остави на местото без да се напие.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ми ја подаде кошулата и јас ја ставив на сувата трева настрана.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Геометриската композиција потоа успешно се гледа и на психолошки и на идеен план, успевајќи формата да ја стави во служба на една, во самата суштина песимитичка замисла за цикличноста на човековиот пораз како последица на човековата природа во која е невозможно докрај да се проникне, токму како што е невозможно да се спознае минатото, политиката, меѓучовечките односи, бракот, семејството.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Исто онака како кога дедо ќе ми ја ставеше раката на главата и ќе ме помилуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас се крстев годинава. Не го задржав моето моминско презиме, како што сакаше дедо ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Застана, потоа од левата страна на мојата постела, се наведна, ми ја стави за визглавје нејзината десна рака, и само ме гледа, и само ме милува, гали.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
- Устата да ти се позлати, сестро, - кажи, стопи ми ја грутката во градиве... - се одѕва молежливо мајката и ја стави на градите раката украсена со скапоцени прстени.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потоа, кога и Миха седна на поставената маса, ѝ ја подаде на мајка му да ја стави на местото до неговата пожолтена диплома, па праша: - А сега? - Што сега? - се зачудија и Миха и мајка
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Боге се послужи со една цигара од увото на портирот и ја стави исправена во преградата на главата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека да поземат здив, Ване во очекување а Геро во ликување, келнерот ја донесе нарачката: пред Ване ја стави чашата пиво без крагна, а пред Геро кригла пиво и чашка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го запали и малото газјениче, кое многу ретко, во исклучителни случаи се палеше, зашто инаку и немаше потреба, ја стави крај огништето и сета расположлива борина, која служеше за потпалување, а и за осветлување кога по темница требаше да се појде надвор, до стреата или до плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога лебот доволно се натопи во маслото и во колибата замириса на пржено, Бојан изрона одозгора и парче сирење, па пак ја стави тавата на огнот, убаво разбркувајќи го со лебот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Машината веднаш ја стави кутијата цигари на послужавникот, заедно со кибритот, тој ја скина црвената лента од целофанот на горниот дел, го отвори едниот ќош од опаковката и извади една цигара.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Затоа ја ставил змијата таму.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Даниел беше готов да ја заѕида тулата, кога една сенка падна врз неговата глетка и некаква интуиција го задржа да не ја стави тулата на местото каде што требаше да ја заѕида во ѕидот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Неговата подлактица, што беше без влакна и несмасна, се спружи преку полираниот махагони и со раката што беше искасана од пчели ја стави чашата под носот на Даниел, Даниел го истури вискито в уста и со јасно и заповедничко чкрипење ја стави празната чаша на масата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сепак, нежно и ја стави раката на рамото на Вера.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ја стави врз ќелавата глава и сивата паларија со широка сенка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Глигор беше останат последен и беше ја ставил ногата на узенгијата, да се качи на коњот што требаше Анѓеле да јава.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Публиката паѓаше од смеа; беше пазуза, сите јадеа пуканки, пиеја „Кока-кола“, но се смееја; на еден голем, висок кревет, лежеа Ина и аѓутантот, и божем водеа љубов, со гротескни движења под една покривка; јас се качував, сакав да ги фатам на дело, но никако не ми успеваше: скалите стоеја во воздухот, јас ќе се качев до врвот и потем, кога требаше да ја ставам раката над очите и да видам, одеднаш ќе сјурев надолу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И самиот бев изненаден и возбуден; сакав да ја ставам ногата на третата скала, но од возбуда дека ќе успеам, од прерана радост, ја изгубив рамнотежата и се дочекав на нозе долу, а скалата ме удри по главата и рамото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем ја стави во фиоката и ја заклучи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа болка се спуштила и на усните на детето, и на гестот на неговите раце – едната ја ставило високо на градите, над срцето, а со прстињата од другата се држи за палецот на мајка си, и како да покажува со показалецот надолу.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Извлеков само една стара фотографија од албумите – на неа бевме ние сестрите, нашите браќа и нашите родители, и ја ставив меѓу десната града и градникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од распаднатиот куфер го извлеков само она што не беше мое, и го ставив меѓу левата града и градникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајката не може да го види тажниот неспокој на своето дете; таа гледа кон некое друго место, некаде далеку.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден друг ден кога татко ми си дојде на ручек, видов како носи под мишката една необична книга, и откако се помисли каде да ја стави, ја отвори вратата од шкафот и ја остави таму.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сепак го потиснав тоа и реков: - Тато уште кога ти ја донесе сликата за првпат сакав да те помолам да ја ставиш кај нас во собата, но не можев тогаш да ти речам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Затоа и уводничарот на Сиднеј стар обзервер ја ставил репликата (и тоа прилично прецизно) како сликовита претстава за наставната програма на мојот предмет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Младиот доктор венозно ѝ ја стави инјекцијата на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Откако ја голтна бабата, волкот облече ноќница и си ја стави нејзината капа“, ха ха, каква травестија, боже, и тоа тројна, сексуална, зоолошка, дури и генерациска.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Што ако физички им ги замениш местата на масите, единицата ја преместиш кај петката, а петката ја ставиш на единица?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Во тоа време и Анадолецот Ариф Исмаил ја ставил под клуч беговата воденица и отишол на коњ да слуша баботење на домашен оган кај некој побратим во Качаник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со едната плешка лежев врз нечија секира. Немав сили да станам и да се преместам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како што надоаѓале пролетните поројници во свијокливото корито на Давидица, рекичка што некаде околу денот на светецот Петар е испиена преку ноќ од горештина, така ненадејно растеле и невисоките ѕидови на четириесет и трите воденици - груб камен врзан со иловица или, подоцна, со вар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ене го проклетникот. Тој сам ќе си ја стави главата на тепсија пред Калпаковата тајфа.“ „Тој не е сам. Погледни, оној со него е...“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И земјата можеше да испука од возбуда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа некој ја стави својата тврда шепа помеѓу моето лице и земјата и ме покри со нешто.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш Димитар Зојчев се насмеал, ја затворил тетратката, ја оставил на масата и станал: се прешетал низ канецларијата, потоа застанал пред Ристета, му ја ставил раката на рамо и му рекол: Во времето кô се ѕидаше црквата, во 1895 година, јас бев учител во Потковицата и го водев списокот на сите кои даваа пари за ѕидање на црквата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Му ја стави раката на гради, мислеше само да го потурни за да си направи пат, но Богатин, иставајќи се наназад, сам од себе си падна, изгледа се засопна и падна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе му нарача дома да ја стават вечерата, да е готова, тој скоро ќе се прибере. Тоа секоја вечер станува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се искачува на мала плоштатка, толку мала колку да има место за него и за оној што ќе му ја стави јамката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа на некој начин требаше да му дава тежина на сфаќањето дека Стојан владее во полза на најширокиот интерес на народот. – Ќе ја ставите и сега за јубилејот?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ом GLORIA MOURE Етичкиот или естетичкиот исказ или доказ, дело, општото место на трансформацијата на знаците и значењето, редимејд-от, со сета READY-MADES своја “груба” непосредност, парадоксално го воведува креативниот и комплексен пристап кој се плаши од било каква конвенција.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се чини дека во своите почетоци иконокластичкиот бунт против конвенционалната и возвишена уметност ја стави во сенка, иако само за миг, секоја (Редимејди) подлабока мотивација.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дедо му Аврам му ја стави раката на рамото и му рече: ”Отиде баба ти чедо... Сега сме без неа...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Откако ја стави сликата на Аниса во албумот, таа започна да му доаѓа во сонот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само кога ќе се случеше да ја стави дланката на ќелавото теме, изгледаше како да се сеќава на уништеното лице што го гледаше од огледалото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Претпостави дека ја ставиле во некоја подоцнежна смена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сајм ја свитка својата лента од хартија и ја стави во џебот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цигарата му беше изгаснала и тој внимателно ја стави на работ од масата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
О'Брајан симна една мала кутија од горниот дел на еден орман и подаде некаква сплескана бела таблетка и ѝ кажа да ја стави на јазикот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја стави раката на челото и ги притисна малку слепоочниците, како да се обидува да се сети на нешто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ја стави малку подалеку на една маса. Поради позицијата во која стоеше О'Брајан, Винстон не можеше да види што е тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сатурн се почувствува смртно повреден. – Тоа е типична реакција – го утеши раководителот. – Наскоро ќе помине. Но, не помина никогаш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не оставајќи ѝ време да реагира, ја повлече со левата рака, а десната ѝ ја стави околу вратот и му викна на Сатурн Волшебникот: – Одете си! Сатурн побегна избезумен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Климент Камилски ја замоли собарката да му го испегла сивкавосиниот костум и за прв пат ја стави својата светлосина вратоврска купена при претходниот престој во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакајќи посликовито да го претставам тоа ги замислив тие четири точки на сегашниот свет кои стојат на една иста рамнина, а петтата ја ставив на врвот, чија сенка паѓа во центарот на тој четириаголник.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Едно време, од искомплексираност, почнав воопшто да не се смеам. Ја ставав раката на уста.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ја симнав пушката од рамо, ја ставив на готовс и се упатив кон селото без никаква заштита.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ќе ја ставам под хипотека целата своја духовитост за да ги отплатам ратите, кога ќе те притисне сериозноста.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Десната рака ѝ ја ставив меѓу нозете и дланката ми се наполни со вода која на волната, по капењето, можеше да се задржи најдолго.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Му ја ставија главата на еден труп и му ја пресекоа со секира.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Седев на каучот изморен од дотогашниот разговор што за мене веќе стануваше тешка мора и, речиси, отсутно ѝ ја ставив левата дланка на десниот дел од задникот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не што ја сакаше, туку што сакаше да ја скроти, да ја стави под колено.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како што стоеше, му ја стави раката врз рамо: „Ќе имаш ти, како ми се гледа, чест од сите, ама и прекор од сите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Прстите од едната рака ги пушти да ја допираат по наборите од блузата, а другата ја стави на нејзиниот грб шетајќи од горе до долу, неколкупати, чувствувајќи ги кревките чаталчиња на нејзините ’рбетни пршлени.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мајсторот му ја пресече главата и ја стави во темелот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Додека попот штракаше со кадилницата над ковчегот од Мил и му читаше молитва, слепата Донка рошна по џебовите и извади една книжна пара за да ја стави на иконата на Св. Богородица; парата ја жулкаше со рацете, ја меткаше, постоја малку со неа в рака како да се двоуми, а потоа ја стави на иконата; алкајќи со прстите, ги собра ситните железни пари што ги имаше на иконата ги стави в џеб.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Потоа мајка му го закла петелот што го имаше ветено за да му ја стави главата во гробот на Илко како курбан - за да не повлече со себе некој друг од фамилијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во гробот Ти ја ставивме сликата од младоста.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некој од луѓето ја забележа каде ја стави парата, ја загледа убаво, и виде дека банкнотата е стара, неважечка.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тој ме гледа со подозривост, а сепак, ми се чини, само кога би ја пуштила раката, тој веднаш својата глава би ја ставил во неа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Молкум ја свртив наопаку и ја ставив во длабочината на прозорецот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Абе, тој ја заградуваше Лена. Како пиле ја затвораше, сакаше да ја стави во кафез.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Коњот пак, кога отиде таа да го погали, само што му ја стави раката на вратот кај гривата, тој за'ржа. Вервај, мене ми се скина срцево.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
По два дена, ми се јави по телефон дека е готова, дека ја средила својата соба, куќата, исто така, ќе ги затворела, ми рече, прозорците, вратите, ќе ја ставела на место храната за Гаро и за мачката, а видела дека има зоб за коњот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сакаше да ја стори лешник и в џеб да ја стави. Можеби на тврд и чуден начин...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ја стави во голема кеса, без да ја види Татко или некој од децата, а не сакајќи да ја видат соседите, облечена во неа, па да си поставуваат секакви прашања – од каде ѝ е, какво минато кријат и слично, си се упати кон киното со својот обичен капут кој си го носеше со години.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На гробот му ја ставија бистата што си ја направи. Луѓето ја гледаа бистата и се восхитуваа на неговото мајсторство: изгледаше како да е жив Танаил.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бабичката ја стави софрата и на неа ја поставија пченкарната погача.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И Зоки зеде грутка снег, убаво ја стегна и ја стави наземи.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Потоа почна играта. Ја стави црешата до уста, ја свитка нејзината долга рачка, и – о, чудо! – таа му заприлега на мала стомна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тогаш Зоки отиде во бањата, ја зеде четката за пајажини, ја стави под мишка и почна важно да шета низ собата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Затоа, штом ја ставија чинијата пред него, тој веднаш сркна и – се испопари.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Сака, ете, да си ја стави извалканата шепа врз секој негов најнов цртеж, за да изгледа како печат; сака да лизне од секоја чаша млеко што Зоки треба да ја испие – но кој му дава!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И, неочекувано за сите, тој си ја стави карамелата в уста. - Оваа не е за броење, - рече, - не чини!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Нумо си ја поднамести дрвената нога, го исплука догорчето и ја запали цигарата што беше си ја ставил зад уво.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сега мајката ја извади парата и ја стави в џеб.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Еве вака (арамијата ја стави својата рака на вратот на Пецета покажувајќи) – крк!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не сте, не сте, се шегував, - помирувачки рече дедо Ангеле, а децата, задоволни, му ја ставија гредата да помине.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Со нога ја удри слушалката, но брзо се наведна и ја стави на место.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ако полека чекореше низ нивата без шапка, понекогаш довикнуваа: „Еј, сакаме и шапката да ја ставиш!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Му ја стави таблетата на јазикот. „Голтни ја!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Да ѝ ја ставиш кожурката на жена ти под перница за да преспие со неа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Од пасошот ја извади адресата од својот другар од војска, Марка Кравата, кој сега беше во Канада и ја стави во кесето на сигурно место.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И, ако имаме среќа нашето дете да стане нуклеарен инженер, во што ќе вложиме сѐ што можеме и имаме, не прашувајќи се дека тогаш тоа наше дете ништо друго не ќе сака повеќе одошто да му се даде можност да ја стави во погон нуклеарната сила чии тајни ги владее, ако ништо друго да проектира и изгради нуклеарна централа!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога почувствува во рацете дека јас нејзиното барање го исполнувам, таа тогаш, додека јас се спуштав на колена лизгајќи ѝ ги дланките преку колковите и по слабините надолу, го отпаша коланот од бањарката, се разголе откривајќи се пред мене без гаќи, со своето тело како целото излеано од млеко, ми допушти да ја изгледам па ми ја стави дланката од својата десна рака на темето и додека ги подвиткуваше нозете во колената и ги подрасчекоруваше, ми ја стегна главата, просто ми се навре на лицето...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му ја стави в уста, а тој влече и гледа во високото небо кое во партали синее меѓу врвовите на буките, часкум губејќи се над густежот на гранките.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја стави чантичката на старата, темна комода.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ја ставив дискетата назад во твојата чанта.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Прво се тргна Мече и почна збунето да се брка по џебовите, мрморејќи нешто неразбрано, како да не знае кај ја ставил карта.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Се бакнавме. Ја погалив по вратот и осетив нешто необично, некоја чудна брановидна длабнатинка како кожата да ѝ станала пластифицирана, а потоа таа ја стави раката врз моите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Светлината беше слаба, но можев да го видам црвенилото што ја облеа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Причекај“, збивташе таа. „Ов... Ова.“ Се исправив. „Што?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не би ја ставиле неговата слика на тегличка со храна за бебиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И кога би имале негова фотографија, а таа ја нема, не би сакале да ја носите во паричникот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира, Далтон воопшто не сакаше да има бебе. Ниту пак таа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека вечеравме, раскажував. - Мамо, - ѝ реков, - што имам една случка да ти раскажам, вреди да ја ставиш во романот повеќе од сите што досега си ги смислила, само да знаеш!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Дај ми половина од твојата муниција. Ќе ја ставам во џебовите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Немај гајле, ми вели Влашето мене и зеде од коњот една вреќа струнено, ги пикна двата краја од газерот еден во друг, направи ќулавка, ја стави преку глава и заринка во снегот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Французот беше толку зафатен со панталоните што кога беше готов, задоволно си ја стави раката на стомакот и дури тогаш ја крена главата и ги здогледа двајцата бугарски војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ја стави пушката на ѕидот обраснат со скрепи и со двете раце се фати за камењето да го прескочи.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Војниците ја однесоа масата на ледината и чекаа капетанот да им каже како да ја наместат. Ја ставија пред врбјакот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман дури тогаш, откако својата матарка ја стави в раце, туѓата ја преврте и го истресе камчето од неа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Хм, - пристори Коте изнервирано. - Што знам каде ја ставило жеништето, рече и излезе надвор.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дејан подголтнува и ме бакнува и ми кажува дека сум убаво грда, јас го галам по боцкавата брада и не сакам да знам што крие под таа газа, зошто му ја ставиле и кога ќе си оди оттука.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Размислувам дали би изгледала посмешно со крваво око, но решавам да бидам врвна во својата мизерија и да прогласам дека повреда на носот е најлоша, бидејќи е централна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој својата ситничка, дробничка баба Митра може исто така да си ја стави под мишка и да ја носи каде што ќе си посака, а не пак да ја послуша кога го кара.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Потсетувањето на настанот ја наполни со болка и набрзина ја забриша Пела и ја стави да спие, а таа се врати во бањата и долго стоеше под тушот полевајќи се само со студена вода!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе ја ставиш устата во лончето и ќе кажеш што имаш за кажување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми ја исчистиле раната, ми ја закрпиле и ногата ми ја ставиле во гипс.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ми ја стави главата во скутот и јас ќе му правам патци, што се вели, ќе му ја одгрнувам косата и ќе го требам, ќе го чистам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ја ставив сликата во левиот џеб, веднаш до срцето, и си реков: засега е доволно.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Дојде еден чичко со лопата. Си влезе во нашиот двор, си седна на скалите, а лопатата ја стави меѓу нозете.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Потоа си ја стави лопатата на рамо и колку што можеше побрзо си замина. Не се ни сврте.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја извадив онаа негова фотографија што му беше останата од неколкуте што ги имаше направено за пасош, а не му се допаѓаа, оти не бил убаво излезен на нив, па ги имаше скриено во фиоката, никој да не му ги види, ја извадив од фиока и ја ставив пред себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што убав брат имам, го гледав и си мислев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)