ја (зам.) - испрати (гл.)

Во еден анонимен запис од 30 септември 1859 година, кој всушност претставуваше статистика за движењето на бродовите и трговската стока од Цариград преку Трст во текот на таа година, се набројуваат бродовите по име, стоката што ја понеле и името на оној што ја испраќа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Иако, мојата верзија на поканата предизвика доста дилеми околу тоа колку, ние, идните сопружници се познаваме, решив да ја испратам токму во оваа содржина: Драги и почитувани гости, Ве каниме на нашата претстоечка забавна и гозбена церемонија по повод стапување во брак (по првпат), која гарантираме дека ќе ја запаметите (по добро или лошо), уште долго време.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Утрото првпат Соколе не оди в црква, ја испраќа Спасија, сака да остане сосем сам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Излегувајќи, свртен со грбот кон нив, Хрисостом ги затвори очите и ја изговори, малку изменета, кратката Исусова молитва што инаку знаеше да ја повторува по десетици пати уште како млад искушеник: „Господе Исусе Христе Боже мој, спаси нè сите!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Било дел од парите што татко ми ѝ ги даваше еднаш во неделата, влегувајќи во кујната кајшто Рашела редовно седеше помагајќи ѝ на мајка ми, било кога мајка ми ќе ја испратеше кај нејзините со некоја понадица, а во неа беше главно сѐ што за делник или за празник се подготвуваше кај нас дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ова е само првата порака до Рајхсфирерот, којашто Ве молам да ја испратите по бежичен пат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Па да: вчера ја испративме баба ми.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наскоро, кога почна да ја испраќа па и да оди со неа, офицерот им носеше дома по некој пакет прехранбени продукти од специјалната продавница.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Имаше во тој нејзин гест, во таа забрана да читам љубовни песни, нејзе посветени (а сепак анонимни, оти во ниедна песна што ѝ ја испратив јас не ѝ го споменував името, и таа добро го знаеше тоа), имаше велам, нешто нечовечко, нешто политичко, оти не можеш никому, со никакви, освен со средства на моќ да му забраниш да ти дава!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Штом го испија кафето Вера стана и се ракува со сите по ред. Татко ми тргна да ја испрати.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Оди си спокојно на училиште. Ќе ја испратам јас како што ѝ доликува.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
(Василка излегува, а Саветка исто така, излегува да ја испрати. Мала пауза, потоа влегува Антица).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Гладното и полно со болни превивања тело имаше само еден единствен начин за да ја испрати таа продолжена темнина, за да ја превиди и да се скрие од неа, а тоа беше сонот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше како куќичките што се цртаат на честитките за Новата година, речиси иста како онаа на честитката, што му ја испрати неодамна неговиот син Јовко од градот, во кој се школуваше во гимназијата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Влегувам дома и си зборувам со Ѕвездана, а пак сама со себе: - Е, ја испратив Капинка, синко, велам, си отиде Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Чекајте“, застана меѓу нив Онисифор Проказник. „Меѓу себе ли ќе се колеме? Ајде, Никифоре, ќе се помолиме на гробот Неделков. Погледни, луѓето чекаат некој да му ја испрати душата.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак му ја подаде пушката на Чучук-Андреј. „Заповедај, синдраку, да си ги измериме гробовите. Рацеве ми се празни.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А јас со свој ракопис ја пополнив и на ситно им испишав како ми е напорно и како по цел ден се печам на сонце по оранжериите, и како јадам редовно, и како навечер сум покриена, за да не ми берат гајле, а тој да им ја испрати на моите во периодот кога ќе престојувам во Претор, како најелитно одморалиште во тоа време, барем за мене.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Светот е soap-noir, и тоа е неговиот последен жанр, слика којашто земјината топка, рушејќи се како мртва ѕвезда, уште долго ќе ја испраќа во вселената...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој реши да ја испрати до станицата на подземната железница, но одеднаш тоа одење по неа на студот му се стори бесцелно и неподносливо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Томаица рече дека мора да се врати на работа и Петар ја испрати.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Под итно ја испратија во Скопје, за малку ќе умреше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во зборовите имаше повеќе чкрботлива смеа отколку пријателска искреност, „Знам, ти и ја испрати душата со кладилница.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Забрзано ја испрати и се врати дома, потем, наведнат кон огледалото, долго и правилно ги триеше јадрите заби со четка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Нејзиното однесување ме потсетуваше на мојата мајка и на односот кон нас, нејзините чеда, која често велеше дека бог ја испратил во животот за да ги спаси своите чеда!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Негово си беше да ја испрати, а други да судат што и да беше запишано во неа!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да ја напишев првата телеграма во која јунакот ќе беше анти-херојот, картагинскиот градинар Раиз, ревносниот шифрант Петар Иваз, сигурно ќе ја испратеше шифрирана до Централата, колку и да му се видеше невозможна, невообичена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лекарот ја испрати до вратата, пред која стоеше болничар. Тој ја придружи до излезната врата од болницата. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Наскоро, од дома ѝ донесоа една од најубавите фотографии. Да му ја испрати на Карл.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа дактилографката ја испрати до излезната врата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако бидам жив во животов, сакам да одам да ѝ кажам еден збор, оти тогаш, кога ја испратив кај Црноеч, се збркав и не проговорив како човек.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Ајде, ајде, јас си а знам работата, — одговори Доста и ја испрати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога Митра излезе да ја испрати Бојана, Илко си влезе со заграб борина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка Ервехе се најде пред нови искушенија, како да го одржува семејството, како да си ги спасува децата, во мисијата за која, како што кажуваше, ја испратил Бог.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И со тоа беше во сојуз со Бога за кој, како во рефрен, велеше дека тој ја испратил да си ги спасува чеда­та. И тоа ја правеше уште похрабра, правеше сѐ друго во светот да го смета за помалку значајно од една детска солза, какви било револуции, дури и татковини...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Му се придружувам на твоето патешествие - ми ја испрати насмевката Денко Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Неговиот Реквием со кој ќе ја испратиме душата на удавеникот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Нечујно длабоко вдишува, само за миг здржува здив и под дебелата волнена и густо плетена фанела што ѝ ја испрати мајка ѝ пред некој месец, чувствува како силно и немирно ѝ тупка срцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За Мајка остануваше битно дека го извршува верувањето во Бога дека ја испратил во живот да ги спасува своите чеда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го сврте кон мене долгото, елегантно и страдалничко лице на своите пуритански претци и ми ја пружи раката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Беше убаво“, рече таа. „Да“, реков и ја фатив за рака. Имаше ракавици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Испивме по пијалок во „риголета“ пица барот (и две парчиња пица со сирење) и ја испратив дома. Штом се качивме до нејзиниот стан таа ја отвори вратата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не ја потсетува зошто таа не дошла да го донесе Дончо на првиот час во училиштето туку ја испратила Митра, не почнува разговор за тоа што децата не се во едно одделение а не ѝ ни кажува дека на Пеличка ѝ се падна една многу добра учителка, Како онаа од Долнени, сакаше да проговори.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ја испратија на лекување во Чехословачка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)