Беше вистинска револуција во однос на она што тогаш го имавме како детско-едукативна понуда.
               
             
           
            
            
              „Филтер Југославија“
               од Константин Петровски 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Знаете кои беа нештата што тогаш ги сметав за необични и ретки?
               
             
           
            
            
              „Синот“
               од Србо Ивановски 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Оние што не ги бев видела дотогаш; оние на кои не се имав сетено дека постоеле во сите денови на војната; и се разбира најсетне, оние што можат да потрајат и подолго од еднодневна употреба.
               
             
           
            
            
              „Синот“
               од Србо Ивановски 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ова е осврт на животот што тогаш го водевме, моите пријатели и јас - осврт на сликарството, филмот, модата, музиката; на суперѕвездите и настаните кои ја создадоа сцената во нашето поткровје на Manhattan, местото познато како Factory. 22                                                                Margina #10 [1995] | okno.mk  1960-1962                                                             
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А се сеќавам на своите почетоци пред години, кога го снимав младиот Минхен Муаремов, во розов фустан и црна перика на главата, како рецитира една стихотворба што тогаш ја смисливме и ја крстивме „Песна за Холивуд“...
               
             
           
            
            
              „Бед инглиш“
               од Дарко Митревски 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кога минувавме, запревме пред нашата куќа, крај реката, и од силна радост, за да нѐ слушнат сите, ја запеавме песната што тогаш најмногу ја слушавме, а чија порака не ја знаевме и не можевме тогаш, а и подоцна да ја разбереме:  „Америка и Енглеска биќе земља пролетерска!“
               
             
           
            
            
              „Времето на козите“
               од Луан Старова 
              (1993)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кога сега, помисли, кога сега би го наполнил     празнион простор под себе со своето паѓање и со еден крик, нивниот крик, кога би     ги собрал раштрканите луѓе околу една црна сенка на плочникот!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сега на покривот, над истиот оној празен простор, стои човеков што     тогаш беше дете и тогаш гледаше оздола со отворени зеници и запрен здив кон     височината што му се чинеше недосеглива, кон работ на покривите; стоеше сега     поднаведнат а сепак достатно задржан од железата околу рацете, затегнати со     сигурност над таа улична празнина.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Без музика и без     рефлекторска блештавост, само со тоа меко, нечујно и невидено паѓање, од кое би     останала само една црна сенка на плочникот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)