Во новово време  се згоди во едно претпријатие да одработам цели десет години  ама правилата на животот се сменија и веќе одамна  никому не му се подарува никаков часовник  што секако е една од причините некои луѓе  сѐ повеќе да се чувствуваат изгубени во времето  а нивните души да скапуваат во контејнерите.
               
             
           
            
            
              „Кревалка“
               од Ристо Лазаров 
              (2011)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Овој врел и мрачен гроб среде пустината или она што секако треба да е минатост, минатост што така дрско продира во него и го напушта тогаш кога му е најпотребна.
               
             
           
            
            
              „Пустина“
               од Ѓорѓи Абаџиев 
              (1961)