Махинално погледнав кон левата рака – по кожата на подлактицата се сјаеја влакната навлажени од пот, но „Nevada“-та не беше на своето место. Зошто?
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сега знам дека тој чудовиштен страв да не бидеме заборавени се ширеше и оттаму што во бившата гаража на „Бетон“ не бевме само во просторен туку и во временски затвор.
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)