Дури, ние (граѓаните на државата Terra Incognita што Дизниленд се      вика) живееме на маргините на маргините, во фуснотите на фуснотите,      ко најситни Матрјошки, со тој фантом на идентитет избушен ко фигура од      цртан филм, низ чиј стомак се гледа така интересна перспектива и пејсажи.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А тоа нам - било како на личности,                   било гледано низ една колективна, “македонска” призма, токму за да                   фатиме контакт со тој фантом на идентитет каков и да е и каде и да                   е, кој едновремено е и нашиот најголем култ и најголем страв - ни е                   повеќе од потребно.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)