Автомобилот застана на десетина чекори од него, кочниците како плугови се забуцаа во разјадениот камен. темен оклоп со две светкави џиновски очи, по сè - весел оклоп, Марлен, Марлен, Марлен, и двајца излезени од тој оклоп: сува жена и германски офицер во кабаница, долг и исправен, како обесен на закачалка.
               
             
           
            
            
              „Две Марии“
               од Славко Јаневски 
              (1956)