Токму во таа смисла,           Лакан истакнува дека во преминот од еден дискурс (на општествени врски) во друг, секогаш, за еден           кус момент се издига „дискурсот на аналитичарот“: целта на тој дискурс е точно да го „произведе“           означителот-господар, а тоа значи, да га направи видлив неговиот „произведен“, вештачки, контингентен           карактер.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)