тој (зам.) - плаче (гл.)

Кога се доближиле до него, тие виделе дека тој плаче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тој плаче и ме моли да го пуштам: „Девет дечиња имам. Гладни се.“
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Првпат тој ден во неговите очи видов светла капка, проклет да бидам, тој плачеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
3. КОЈ САМ ЌЕ ПАДНЕ, ТОЈ ПЛАЧЕ БЕЗ СОЛЗИ - друг да го турне ќе почне да се лути, а ако некој трет го принуди да ползи ќе почне да sе враќа во мајчини скути...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тој плачеше и го гледаше пламенот. Прилегаше на предив маѓесник.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)