тој (зам.) - отиде (гл.)

И ете, уште на Петковден самиот тој отиде на панаѓур во Бешишта и пиша на рабош 10 товари жито, 18 овци, 22 јагниња, одделно што собра три лири и черек готови пари, толку зеде за брашно, волна, сланина што собра од селото за новиот манастир и го продаде тука в село.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но место да се прибере кај едни од своите, кај Дамческите или кај Муслиоските, тој отиде да живее кај Руса Јанческа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веќе следниот момент тие се бакнуваа, а потоа тој отиде кај друга и пред очите на Ило неа ја бакнуваше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Работи кои нервираат, ама не многу кога твојот ред во банка се движи побавно од сите други; кога ќе облечеш нешто наопаку; кога било притиснато на CapsLock; што никаде не се наоѓаат женски чевли број 41, а подоцна на распродажба се останати само од тој број; кога некој интересен филм постојано го фаќаш од пола; кога помеѓу сите можни шампони во продавницата се потрошил баш твојот; кога сред презентација ќе ти откаже видео бимот; кога некому ќе му кажеш дека нешто "мора" а тој ти одговара со "се мора само едно"; кога ДВД-то сецка сред порнич; кога ќе ти избега мисла; кога очекуваш мејл а тој отишол во спам; кога детето нејќе да ти заспие а ти паѓаш од умор; кога таман си се стуткал во топлиот кревет почнува да ти се моча; кога си на глуп состанок а надвор пука сонце. кога некој постојано ти вели „ај ќе се видиме“ а тебе ти иде да речеш „е добро де, кога??“
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Додека тој отиде до прскалката, цревото силно исфрлаше мешавина од компримиран воздух и вода.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Правејќи се рамнодушен поради тоа што беше забележан од стопанката, тој отиде до масата спроти влезот, ја спушти својата патна торба и седна со грбот кон ѕидот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе ти раскажам -тој отиде по моја вина. разбираш - моја.“ Уште нешто кажуваше, замрсено, нејасно.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А. ПАВЛОВНА: Ти реков дека тој отиде да ги мие рацете.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И така беше го поминал целиот бел свет, оној старец, оној бригадирот Језекил, сиот бел свет, кон кого имал толку малечки барања онаа првата утрина, кога заминувал првопратено; со една тајфа тој отиде дури и во Канада, но ни онаа, другата страна отаде Океанот не сакала ни да чуе да биде малку подарежлива спрема него, и сега веќе не постоеше нидно место на светот, кое што не беше запознато со тој заговор: на она ситно човече од мајсторските тајфи да не му даде ништо повеќе само толку колку што му беше најнеопходно, не водејќи сметка за неговите крвави соништа барем еднаш да може малку подолго да здивне, барем еднаш малку да подзаборави на својата тешка копанка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мртвите беа отидени под земја, тој отиде да го дојаде ланското јаболко што го држеше во рака и што го начнал пред да се наведне над мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Плачејќи над нас, паѓам од смеа. Солзите не ги разбудуваат оние што отишле и што не ни рекле збогум и проштавајте.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Но тој отиде, нè остави без да прослови клетва.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Знам, Круме Арсов не гореше од негов оган“, и потаму дишеше шумно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им затреперуваат брадите. Затреперуваат образите. Загледани во ливчето хартија, одвај ја подголтуваат насобраната плунка. Се шират зениците.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со првите партизани и тој отиде во шумата и, ете, оттогаш веќе две години ништо не знам за него.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Насамо, кога се разбудувам во ниедно време, си зборувам; камионите кога поминуваат, трчам да го видам, чекам и за мене некој да фрли книга со добри вести за син ми, ете, за мене нема ништо...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Седи си мадро и не прави будалштини.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
За содржината на писмото се дозна многу подоцна, кога дедо му веќе не беше жив, односно, при првата посета на брат му на татко му, односно на стрико му, кога овој признал дека тој отишол во Карсој, ја нашол таа и таа зеленика и го поткренал тој и тој камен, ама нашол само адно писусче за бурмут, а во такво писусче собирало само десет жоутици.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така тој отиде под земја очистен. Чист како кристал.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еднаш тој отишол во полициска станица и изјавил: „Јас сум еден стар џентлмен и се изгубив”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој не го знаеше своето име и од каде дошол, ниту што било за сопствениот живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
80" И поради тоа доцни, затоа што тој отишол да купи, надвор врне, затоа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Меѓу предните заби ми се заглавија конци месо, а неколку ковчиња од крилцето ми се раштракаа низ устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа тој отиде до нејзината со нозете и страсно ја бакна.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)